Słowa, które najtrafniej określają styl architektury postmodernistycznej to: złożoność, różnorodność, wyraźna niejednolitość. Stanowi ona zaprzeczenie, swego rodzaju kontrast w stosunku do wszelkich, wcześniej obowiązujących zasad i wyznaczników, które charakteryzowały, czy określały wcześniejsze style obecne w architekturze. Architektura postmodernistyczna jest w dużym stopniu związana z wyzwoleniem społeczeństwa, celową ucieczką od ponadczasowych poznawczych metod, myślenia oraz działania opartego na schematach.
Artyści tego okresu są przede wszystkim oryginalni, maja swój własny styl. Można wśród nich wyróżnić takie postacie jak: Carlo Scarpa, Aldo Rossi, Hans Hollein, czy Philip Johnson. Charakter budowli postmodernistycznych zakłada przede wszystkim przyjazność i uciechę dla oka.
Bardzo duży nacisk kładzie się tu na formę, co niejednokrotnie prowadzi do zaniedbań pod względem funkcjonalności. Architekturą często rządzą tu takie środki jak absurd, ironia, czy też zaskoczenie. W znacznym stopniu wyłania się też tutaj nurt symboliczny.